نقد نمایش «بی پدر»به نویسندگی و کارگردانی محمد مساوات به قلم شیوا مهرجو

به گزارش پایگاه خبری و هنری پیام هنر؛ نمایش « بی پدر » به نویسندگی و کارگردانی، محمد مساوات که این روزها بر روی صحنه است، در رو بنای اثر نشانگر خشونت انسان مدرن است تا نابودی!
اما در زیربنا حرفی عمیق‌‌تر مطرح می‌شود.
این نمایش چه در محتوا و چه در فرم، درست عمل میکند و هیچ یک از دیگری پیشی نمی‌گیرد تا گام به گام طرح مسئله صورت گیرد.
پسر گرگ ( گرگک ) در ابتدای ورود حبه انگور ( دختر خانواده) را به تنهایی داخل اتاق خواب می‌برد ، طبیعت عمل می‌کند.
اما وقتی بیرون می‌آید با آنچه مواجه می‌شود سرکوب است!
“ نقطه آغاز یکسان‌سازی تمدن … ”
وقتی اجازه داده نمی‌شود که طبیعت را در همان نوعی که هست پذیرفت، نتیجه‌اش از ریل خارج شدن است !
و سرکوب کار خودش را کرده و غریزه را تبدیل به میل میکند.
این همان زیر متن مهم نمایش است !
تمامی کاراکتر‌ها پس از تغییر هویت طبیعی‌شان، دچار تحریکی جنسی در تمامی سطوح بدنشان می‌شوند که باید کنترل شود.
بازی‌ ظریف و نوازش کاراکترها نسبت به دست قطع شده‌ی حبه انگور بیانگر این میل‌ورزی نمادین شده است که با کارگردانی و‌ صحنه پردازی هوشمندانه مساوات به خوبی این مسئله در عمق نگه داشته می‌شود.
آنچه در سطح خشونت تعبیر میشود، سرتاسر یک ارضا جنسی است که با سلاخی کردن روی صحنه به نمایش گذاشته می‌شود.
و این سلاخی همان کشتن « پدر آغازین » است در توتم و‌ تابوی زیگموند فروید، که پسران قبیله اینگونه با کشتن و خوردن گوشت پدر ، هویت جدید پیدا کرده و‌ پا به عرصه نمادینی میگذارند که با تغییر جایگاه سلطه از بیرون به در‌ون گرفتار چرخه‌ای می‌شوند
بی پایان از سرکوب و خشونت مدام
و‌ وجدانی معذب از
کشتن پدر
یعنی ماندن در وضعیت
“ بی پدر”…!!

به قلم شیوا مهرجو