مهشاد هاتف؛ نوازنده کمانچه و هنرمند جوانی که دل‌ها را با نوای ایرانی می‌لرزاند

به گزارش پایگاه خبری و هنری پیام هنر؛ مهشاد هاتف، نوازنده جوان و مستعد کمانچه، متولد ۱۳۷۴ است و از هشت‌سالگی قدم به دنیای موسیقی گذاشت. او موسیقی را ابتدا در آموزشگاه آغاز کرد و پس از گذراندن دوره «ارف کودکان» و یادگیری ساز گیتار، با کشف استعدادش توسط استاد امید برخوردار به هنرستان موسیقی معرفی شد. قبولی در آزمون ورودی هنرستان در ۱۲ سالگی، نقطه عطفی در زندگی هنری او بود؛ جایی که مسیر حرفه‌ای موسیقی‌اش شکل گرفت و تجربه‌های تازه‌ای بر اندوخته‌هایش افزود.

هاتف ساز کمانچه را به‌عنوان ساز تخصصی خود برگزید و با تمرکز بر موسیقی سنتی ایرانی، به‌تدریج به عنوان چهره‌ای جوان و جدی در این عرصه شناخته شد. او در طول سال‌های فعالیت هنری، همکاری‌های متعددی با گروه‌ها و هنرمندان مختلف داشته است، اما از میان آن‌ها، همکاری با عمار تفتی در پروژه «روایت موسیقی درد نوشان» را یکی از تجربه‌های اثرگذار زندگی خود می‌داند.

این نوازنده جوان چالش‌های فراوانی را نیز پشت سر گذاشته است؛ از جمله محدودیت‌ها و مجوزهای سخت‌گیرانه برای حضور بانوان نوازنده در برخی شهرها. با این حال، بزرگ‌ترین افتخار او لحظاتی است که در صحنه، با تکنوازی‌هایش توانسته اشک را بر چشمان تماشاگران جاری کند و با دل‌های آنان پیوندی عمیق برقرار سازد. به گفته خودش: «همین لحظه‌هاست که حس می‌کنم بزرگ‌ترین موفقیت من، خلق لحظه‌ای ناب برای ارتباط با انسان‌هاست.»

مهشاد هاتف معتقد است موسیقی ایران سرشار از استعداد و ظرفیت است، اما در عین حال از رشد کارهای سطحی و زودگذر در این حوزه انتقاد می‌کند و تأکید دارد که موسیقی باید از نظر محتوا و کیفیت جدی‌تر گرفته شود. او نسل جدید موسیقی‌دانان را خوش‌شانس می‌داند، چرا که با کمک تکنولوژی می‌توانند سریعتر آثار خود را منتشر کنند و با مخاطبان جهانی در ارتباط باشند، هرچند که رقابت شدید و تغییر سریع سلیقه‌ها گاه باعث می‌شود کیفیت فدای دیده‌شدن شود.

این هنرمند جوان در حال حاضر بر روی پروژه‌ای مستقل کار می‌کند که هنوز در دست آماده‌سازی است. او می‌گوید این پروژه برایش تنها یک «محصول» نیست، بلکه باید نمایانگر هویت موسیقایی شخصی‌اش باشد؛ اثری که برآمده از جان اوست.

برای مهشاد هاتف، موسیقی صرفاً یک حرفه یا هنر نیست، بلکه پناهگاهی امن و گفت‌وگویی درونی است؛ جایی که می‌تواند به آن رجوع کند، فارغ از تمام خستگی‌ها و دشواری‌ها. شاید همین نگاه صادقانه و عمیق است که نوای کمانچه او را چنین تأثیرگذار کرده است.