آتیلا پسیانی پیشکسوت تئاتر و سینما درگذشت

به گزارش سایت هنری پیام هنر ،آتیلا پسیانی در اردیبهشت ۱۳۳۶ در تهران به دنیا آمد.او فرزند جمیله شیخی هنرپیشهٔ سینما، تلویزیون و تئاتر ایران و همسر فاطمه نقوی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر بود.وی فارغ‌التحصیل کارگردانی و بازیگری تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای بود.بازی در تئاتر را از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد و بازی در سینما را از سال ۱۳۶۰ با فیلم عفریت، کاری از فرشید فلک‌نازی، تجربه کرد. او در برنامه چهل تیکه به گفته خودش در فیلمی که گم شده‌است در سال ۱۳۴۸ به مدت ۴۰ ثانیه نقش داشته‌است.

پسیانی پس از تحمل یک دوره بیماری در ۱۴ مهر ۱۴۰۲ در فرانسه بر اثر سرطان معده درگذشت.

پسیانی از دهه شصت خورشیدی به بعد حضور فعالی در عرصه تئاتر ایران داشته که شامل اجراهای جشنواره‌ای و آزاد می‌شود. او با آثارش در چندین دوره جشنواره تئاتر فجر حضور داشته که از این میان می‌توان به جشنواره فجر سال ۱۳۷۰ اشاره کرد. پسیانی در این دوره واقعه‌خوانی جهاز جادو نوشته محمد چرمشیر را کارگردانی کرد و در کنار آثاری نظیر سایه ماه به کارگردانی انوشیروان ارجمند، مرگ یزدگرد به نویسندگی بهرام بیضایی و کارگردانی گلاب آدینه، دلدار به نویسندگی و کارگردانی حسین نوری و مال‌کنون به نویسندگی و کارگردانی مریم معترف و عزت‌الله مهرآوران به روی صحنه برد.

تئاترهایی که در آن نقش داشته است عبارتند از:

جنایت و مکافات (رضا ثروتی)، تالار وحدت، (۱۳۹۸)، (بازیگر)
نام بُرده (علی اصغر دشتی)، ۱۳۹۷
نمی‌تونم راجع بهش حرف بزنیم ۱۳۹۷
طناب (بازیگر) ۱۳۹۷
دیابولیک: رومئو و ژولیت ۱۳۹۵
باغبان مرگ (آروند دشت آرای)، ۱۳۹۵
«باغ آلبالو»؛ ۱۳۹۴(بعلاوه بازیگری)[۱۰]
سوراخ ۲۰۱۴
گنگ خواب دیده ۱۳۹۳
«عرق خورشید ٬اشک ماه»؛ ۱۳۹۲
«مخمل آبی»؛ ۱۳۹۲
پروفسور بوبوس (بازیگر و کارگردان) ۱۳۸۹
کشتی شیطان (نویسنده و کارگردان) ۱۳۸۸
«متابولیک»؛ ۱۳۸۷
نمایشنامه‌خوانی «کلاغ و دوچرخه»؛ ۱۳۸۳
نمایشنامه‌خوانی «غلیظ مثل عسل»؛ ۱۳۸۲
«نجوای خاک»؛ ۱۳۸۲
«کالیگولا شاعر خشونت»؛ ۱۳۸۲
«بحرالغرایب»؛ ۱۳۸۲
«بازی در گالری»؛ ۱۳۸۱
«بسه دیگه خفه شو»؛ ۱۳۸۱
گنگ خواب دیده ۱۳۸۰
«قهوهٔ قجری»؛ ۱۳۷۹
«درد دل با سگ»؛ ۱۳۷۹
«رستخیز»؛ ۱۳۷۸
«تبار خون»؛ ۱۳۷۷
«برف سبز»؛ ۱۳۷۷
«اینم از این»؛ ۱۳۷۶
«آبی که مار می‌خورد، زهر می‌شود»؛ ۱۳۷۵
«آبی که گاو می‌خورد، شیر می‌شود»؛ ۱۳۷۵
«بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۳
«فاطمه عنبر»؛ ۱۳۷۳
«بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۲
«آئورا»؛ ۱۳۷۲
«آئورا»؛ ۱۳۷۰
«مجلس تقلید هفت‌خوان»؛ ۱۳۶۹
«ارکستر زنان آشویتس»؛ ۱۳۶۸
نمایشنامه‌خوانی «هرامسا» ۷۰۹/۷۰۵؛ ۱۳۶۸
چهار تک پرده ۱۳۶۷
هفت خوان رستم ۱۳۶۳

فیلم های سینمایی که در آن نقش داشته است عبارتند از:

سیاه باز (۱۳۹۹، حمید همتی)
سلفی با دموکراسی (۱۳۹۸، علی عطشانی)
سرخ‌پوست (۱۳۹۷، نیما جاویدی)
غلامرضا تختی (۱۳۹۷، بهرام توکلی)
جاده قدیم (۱۳۹۶، منیژه حکمت)
میلیونر میامی (۱۳۹۵، مصطفی احمدی)
آشوب (۱۳۹۴، کاظم راست گفتار)
نگار (۱۳۹۴، رامبد جوان)
کارگر ساده نیازمندیم (۱۳۹۴، منوچهر هادی)
نقش نگار (۱۳۹۴، علی عطشانی)
آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (۱۳۹۴، فرزاد مؤتمن)
دلبری (۱۳۹۴، سید جلال دهقانی اشکذری)
سیانور (۱۳۹۴، بهروز شعیبی)
نیمه شب اتفاق افتاد (۱۳۹۴، تینا پاکروان)
آتش‌بس ۲ (۱۳۹۳، تهمینه میلانی)
مستانه (۱۳۹۳، محمدحسین فرح بخش)
نازنین (۱۳۹۲، مهدی گلستانه)
هیچ‌کجا هیچ‌کس (۱۳۹۱، ابراهیم شیبانی)
زندگی خصوصی (۱۳۹۰، محمدحسین فرح بخش) (حضور افتخاری)
خودزنی (۱۳۹۰، احمد کاوری)
پل چوبی (۱۳۹۰، مهدی کرم پور)
تلفن همراه رئیس‌جمهور (۱۳۹۰، علی عطشانی)
یک عاشقانه ساده (۱۳۹۰، سامان مقدم)
در امتداد شهر (۱۳۸۹، علی عطشانی)

سوت پایان (۱۳۸۹، نیکی کریمی)
پیتزا مخلوط (۱۳۸۹، حسین قاسمی جامی)
نقطه بی‌بازگشت (۱۳۸۸، سیروس رنجبر)
تهرون (۱۳۸۸، نادر تکمیل همایون)
سلام بر عشق (۱۳۸۸، اصغر نعیمی)
از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید (۱۳۸۷، کمال تبریزی)
دوزخ، برزخ، بهشت (۱۳۸۷، بیژن میرباقری)
سفر مرگ (۱۳۸۷، حسن آقاکریمی)
صداها (۱۳۸۷، فرزاد مؤتمن)
فرزند صبح (۱۳۸۷، بهروز افخمی)
یک وجب از آسمان (۱۳۸۷، علی وزیریان)
موش (۱۳۸۶، شاهد احمدلو)
سه زن (۱۳۸۵، منیژه حکمت)
حس پنهان (۱۳۸۵، مصطفی رزاق کریمی)
سایه (۱۳۸۵)
پاداش سکوت (۱۳۸۵، مازیار میری)
آتش‌بس (۱۳۸۴، تهمینه میلانی)
چه کسی امیر را کشت؟ (۱۳۸۴، مهدی کرم پور)
شبانه (۱۳۸۴، کیوان علیمحمدی، امید بنکدار)
عروسک فرنگی (۱۳۸۴، فرهاد صبا)
کارگران مشغول کارند (۱۳۸۴، مانی حقیقی)
اسپاگتی در هشت دقیقه (۱۳۸۳، رامبد جوان)
جایی برای زندگی (۱۳۸۳، محمد بزرگ نیا)
مجردها (۱۳۸۳، اصغر هاشمی)
برگ برنده (۱۳۸۲، سیروس الوند)
کما (۱۳۸۲، آرش معیریان)

گاهی به آسمان نگاه کن (۱۳۸۱، کمال تبریزی)
گاوخونی (۱۳۸۱، بهروز افخمی)
سفر به فردا (۱۳۸۰، محمدحسین حقیقی)
شام آخر (۱۳۸۰، فریدون جیرانی)
نیمه پنهان (۱۳۸۰، تهمینه میلانی)
آب و آتش (۱۳۷۹، فریدون جیرانی)
آواز قو (۱۳۷۹، سعید اسدی)
ابر و خورشید (۱۳۷۹، محمدحسین حقیقی)
نسل سوخته (۱۳۷۸، رسول ملاقلی پور)
دو زن (۱۳۷۷، تهمینه میلانی)
هیوا (۱۳۷۷، رسول ملاقلی پور)
هفت سنگ (۱۳۷۶، سید عبدالرضا نواب صفوی)
عقرب (۱۳۷۵، گروه کارگردانان)
دیپلمات (۱۳۷۴، داریوش فرهنگ)
شیخ مفید (۱۳۷۴، فریبرز صالح، سیروس مقدم)
در کمال خونسردی (فیلم ۱۳۷۳) (۱۳۷۳، سیامک شایقی)
روز شیطان (۱۳۷۳، بهروز افخمی)
خاکستر سبز (۱۳۷۲، ابراهیم حاتمی کیا)
مسافران (۱۳۷۰، بهرام بیضایی)
دو فیلم با یک بلیت (۱۳۶۹، داریوش فرهنگ)
راز خنجر (۱۳۶۹، محمدحسین حقیقی)
پرواز پنجم ژوئن (۱۳۶۸، علیرضا سمیع آذر)
کشتی آنجلیکا (۱۳۶۷، محمد بزرگ نیا)
طلسم (۱۳۶۵، داریوش فرهنگ)
مرگ سفید (۱۳۶۲، حسین زندباف)
عفریت (۱۳۶۰، فرشید فلک نازی)

و در بسیاری از برنامه تلویزیونی ،شبکه نمایش خانگی به ایفای نقش پرداخت و در بسیاری از فیلم ها بعنوان های برنامه ریز،دستیار کارکارگردان،بازیگردان،انتخاب بازیگر و دستیار صحنه ،لباس  و داور عکس جشنواره فجر همکاری داشته است.

جوایزی نیز در طول عمر هنری خود از آن خود کرده است که به شرح زیر است:

پایان خبر